Caroline Beumer (1960 – 2024) was directeur van BrandNewWay, trainer, coach, én auteur van Mission Possible, een oplossingsgericht stappenprogramma voor pubers. In haar praktijk gaf ze oplossingsgerichte coaching en therapie aan kinderen, jongeren en volwassenen. Ze heeft veel samengewerkt met Ben Furman.
Caroline schreef regelmatig artikelen in o.a. Coachlink Magazine. Caroline is ook moeder van 2 geadopteerde, inmiddels volwassen kinderen en oma van Rosemarijn.
Lees hier de blogs van Caroline.
Alles waar ‘te’ voor staat…
Wanneer ouders praten over hun kinderen en de manier waarop ze met hen omgaan, vertellen ze regelmatig dat ze hun kinderen veel complimenteren en aanmoedigen.
Fantastisch natuurlijk, en ik betrap mezelf dan nogal eens op het voelen van een ‘steekje’ in de hartstreek, omdat mijn eigen innerlijk kind dit in de opvoeding zo heeft gemist. Lees verder >>
Confrontaties in de peuterpuberteit
‘Kan de oplossingsgerichte aanpak ook werken bij heel jonge kinderen? En hoe werkt dat dan, als peuters nog weinig taal tot hun beschikking hebben?’ Deze vragen worden tijdens mijn telefonisch spreekuur vaak gesteld. De eerste vraag kan ik bevestigend beantwoorden. De tweede vraagt iets meer inzicht in de oplossingsgerichte aanpak en wat creativiteit. Lees verder >>
Als digi-techniek een probleem wordt: Oude oplossingen in nieuwe tijden
In de tijd dat mijn kinderen opgroeiden waren computer en internet nog relatief nieuw. Ons gezin volgde de ontwikkelingen en zo leerde ons tweetal al jong omgaan met de computer. We merkten dat onze zoon moeite had met het begrenzen van de tijd die daaraan werd gespendeerd. En dan waren er nog niet eens mobieltjes en social media. Discussies gingen over de, soms geweldadige, aard van computerspelletjes en de speeltijdlengte. Digi-time was een heikel onderwerp dat de gemoederen soms flink verhitte.
Lees verder>>
Het talent om jezelf in de nesten te werken
Ik ben iemand die altijd alles graag wil weten en begrijpen. Daardoor ben ik van nature een twijfelaar en zoek ik de nuances. Waarschijnlijk voel ik me door die karaktertrek zo aangetrokken tot het oplossings- gerichte werken. Want door zo te werken hoef ik die vermoeiende gewoonte minder te volgen: ik mag erop vertrouwen dat het goed komt en hoef het allemaal niet te weten en te begrijpen. Lees verder >>
Pijnlijk duidelijk
Soms wordt me weleens gevraagd: ‘Hoe is dat nou, kinderen hebben?’
Steevast antwoord ik: ‘Prachtig! Het brengt het beste en het slechtste in je naar boven.’
Een antwoord dat de vraagsteller meestal sprakeloos achterlaat. Lees verder >>
Iedereen een ‘tante’ Neeltje
‘Is het nou afgelopen?’ klinkt hard in de ochtendstilte. Ik luister alert. Een kind huilt. Een autodeur wordt geopend. ‘Als je nu niet gauw instapt en ophoudt, zwaait er wat!’ Ik schrik. Lees verder >>
Werken aan problemen: kinderspel
‘Bemoei je er niet mee! Jij bent niet de baas over mij!’ schreeuwt Tess naar haar oudere broer Luuk, terwijl ze de gang in stormt en de deur dicht knalt. Luuk, ogenschijnlijk onaangedaan, zegt: ‘Tess maakt de muur vies. Die is mooi wit en wanneer ze daar met haar handen overheen gaat, komen er vlekken. Zeker als ze eerst met onze hond Tippie gespeeld heeft. Die is niet schoon.’ Hun moeder kijkt me aan en zucht: ‘Zo gaat het nou altijd. Constant ruzie.’ Lees verder >>