In maart 2020, net voor de eerste lockdown, deed ik mijn laatste examen van de mbo-4-opleiding tot onderwijsassistent. Na drie jaar studeren, veel stages lopen, eindeloos verslagen schrijven en 35 examens was het klaar. En dat op mijn 44e, na 20 jaar gewerkt te hebben op een verzekeringskantoor. Ik was best trots op mezelf.
Gek genoeg werd me constant gevraagd of ik de pabo ging doen: ‘Zo, en nu de pabo zeker?’ Steeds maar weer moest ik uitleggen dat onderwijsassistent toch echt een vak apart is. Het is geen light versie van de pabo. Ik ben geen leerkracht light. Ik ben OOP’er.
Steeds maar weer moest ik uitleggen dat onderwijsassistent toch echt een vak apart is.
In de eerste plaats ben ik Onderwijs Ondersteunend Personeel. Ik geef kleine groepjes leerlingen extra instructie, extra uitdaging of zelfvertrouwen door ze succeservaringen op te laten doen. Ik bied net dat beetje persoonlijke aandacht dat in de grote groep onhaalbaar is.
Ik ben ook Ouder Ondersteunend Personeel. Ik troost huilende moeders die hun heilige sneeuwvlok bij ons achterlaten, breng vergeten tassen naar de goede klas en stel vaders gerust over praktische zaken.
Daarnaast ben ik Overig Ondersteunend Personeel. De kerstversiering opruimen, een vieze wc schrobben, eerste hulp verlenen aan gevallen kinderen – ik fiks het.
Ik ben ook Onze directeur Ondersteunend Personeel. Een juf met een snotneus? Ik neem haar klas wel over. Geen tijd voor een rondleiding aan nieuwe ouders? Geen probleem, ik neem hen wel even mee. Iemand voor een snuffelstage? Geef maar aan mij.
Geen tijd voor een rondleiding aan nieuwe ouders? Geen probleem, ik neem hen wel even mee.
Tijdens de lockdowns was ik (nood)Opvang Ondersteunend Personeel. We hadden per dag zo’n twintig kinderen uit de groepen 3 tot en met 8, die allemaal begeleid moesten worden bij het doen van hun schoolwerk. Ik was er voor hen.
Tot slot ben ik Onzin Ondersteunend Personeel. Ik heb Marie Antoinette gespeeld toen de kinderboekenweek geopend werd en was afgelopen december een héél echt kerstelfje van één meter tachtig. Het voegde weliswaar niets toe aan het onderwijsproces, maar wel aan de identiteit van onze school en aan alles waar we voor willen staan.
Ik ben geen leerkracht, ik ben OOP’er. En ik ben best trots op mezelf.
Door: Gytha Funke
Gepubliceerd op 11 mei 2021
