Maarten Tromp is directeur van basisschool De Kleine Prins, locatie Ariane de Ranitz in Utrecht. Ook schrijft hij kinderliedjes. (Zie www.superliedjes.nl).
Hieronder vind je alle blogs van Maarten Tromp.
Eén tel te lang
In dit blog staat Maarten Tromp (directeur van een basisschool) stil bij parels van inclusie. Hiermee wil hij een bijdrage leveren aan het ombuigen van de negatieve geluiden over het basisonderwijs, die momenteel veel te horen zijn. De kernboodschap: Werken in het onderwijs is geen makkelijk vak. Wel prachtig! Lees verder >>
Laat je verrassen!
’t Is plannen geblazen als directeur van een basisschool. Plannen is goed. Zeker als je het goed kunt. Belangrijke dingen eerst – en dan moet je natuurlijk goed weten wat er belangrijk is. Plannen is reflectie. Zondagavond neem ik mijn week door. Binnen 30 minuten heb ik de boel op orde in mijn agenda en in mijn hoofd. Soms zie ik wat tegen dat planmoment op. Ik weet immers: als ik gepland heb, is mijn werkweek begonnen en het weekend de facto voorbij. Lees verder >>
Over Kernwaarden en Kapstokken
In het kader van een nieuw te ontwikkelen schoolplan, hebben we ons als team recentelijk gebogen over de kernwaarden van onze organisatie. Ergens is ooit iemand wakker geworden met het idee: het is goed om kernwaarden op te stellen. Want dan kunnen we verder. En tot het moment dat ik met mijn team aan de kernwaarden ging, heb ik nooit echt stilgestaan bij de waarde van kernwaarden. Lees verder >>
Euhm… Je boek?
Bijna iedereen die kan fietsen, fietst wel eens langs een school. Hij of zij ziet al dan niet bewust de grote ramen van de klas, opgefleurd door meer of minder vrolijke planten. Vaak zijn er op die ramen… Lees verder >>
Lekker veel vakantie!
‘O, zit jij in het onderwijs? Lekker veel vakantie.’ Iedereen in het onderwijs herkent deze woorden. Irritante woorden. Want ze zijn waar. Vreselijk waar. Iemand in mijn omgeving formuleerde het ooit zo: ‘Er zijn drie redenen waarom ik ook wel zou willen overstappen naar het onderwijs: juni, juli en augustus.’ Lees verder >>
Een experiment met excuus op het eind
Het kwam uit zijn tenen. Met zijn hele lijf, motoriek, mimiek en tong slingerde hij het woord als een sloopkogel tegen me aan. 3-letterige woordje waarmee vaak het mannelijk geslachtsdeel wordt aangeduid. Op zichzelf was het nog niet eens zozeer het woord. Maar de wijze waarop het zijn mond verliet. Werkelijk. Wat moet dit hem destijds opgelucht hebben. Bij mij dreunde het nog lang na. Lees verder >>
Onderwijs met een gouden randje
Onderwijs is een magisch vak. Wat zijn er al een boeken verschenen over hoe het werkt. Dikke naslagwerken die vertellen hoe het moet. Met modellen, onderzoeksresultaten, praktijkvoorbeelden en eindeloze rijtjes – soms gevaarlijk lange en afstompende opsommingen. Al vele uren heb ik besteed aan de vraag: wat is toch die magie van ons vak?
Lees verder >>
Eens in de zoveel tijd…
Eens in de zoveel tijd tref je een groep waarin alles lijkt te kloppen. In het afgelopen jaar heb ik als directeur zestien dagen mogen lesgeven in zo’n klas. Groep 8. Een klas boordevol initiatief en creativiteit. Met plezier stonden ze paraat op de open dag om nieuwe ouders te verwelkomen. Ook hielpen ze graag als er een klusje te doen was in de tuin of een sjouwwerkje met de conciërge. Met gezamenlijk plezier maakten ze de schooldagen tot een feest. Lees verder >>
Leuk, leuker, leukst
Het is altijd uitkijken geblazen in het onderwijs. Voor je het weet is ‘leuk’ de norm. De school moet leuk zijn: leuke kinderen, leuke leerkrachten, leuke activiteiten. Op Facebook steken scholen elkaar de loef af. Leuk zeg, ijsjes eten. Wat leuk, die kickboksclinics. Nou ja, leuk joh, tablets. In het onderwijsland is er ook wel kritiek te horen op de verleuking van het onderwijs. En vaak ervaar ik die geluiden als prettig. Leuk hoeft voor mij niet zo. Leuk is glad ijs. Leuk is volgens mij een bijproduct van boeiend onderwijs. Lees verder >>
Kapper
38 ben ik inmiddels. In het jaar 2000 afgestudeerd aan de gereformeerde Pabo in Zwolle. 22 jaar jong. Er was indertijd sprake van een lerarentekort. Er werd al aan studenten getrokken, herinner ik me, die nog ver verwijderd waren van hun diploma. Eentje spande de kroon. Hij had al een baan, voordat hij zijn propedeuse had. Er is ook op de Pabo’s veel veranderd, sindsdien. Terecht, me dunkt. Lees verder >>
Dat is balen!
Mijn reisgedrag, of het nu per auto is of per trein, gaat constant gepaard met allerlei gevoelens. Het meest aanwezig is het baalgevoel. ’s Morgens krabben. Balen. File, al bij de oprit van de snelweg. Balen. Tank bijna leeg. Balen. Even doorrijden, lekker, en dan weer die bordjes van de wegsignalering: 50. Balen. In mijn ooghoek een auto langs de weg. Hij heeft pech. Zal wel balen. Zo ook in de trein. Gemist, te laat, te vroeg, ov-chipkaart niet ingecheckt, koud, nat, traag, druk. Allemaal om te balen. Lees verder >>
Kermispaardje
In de sinistere opsomming van het nieuws komt de laatste tijd het onderwijs ook steeds vaker voor. Het primair onderwijs trekt namelijk aan de bel. Er moet salaris bij en er moet werkdruk af.
Is het werkelijk nieuws, denk ik bij mezelf? Zitten we met z’n allen niet gewoon in de bekende carrousel, waar beurtelings het onderwijs, dan de politie, dan de mensen in de zorg hun rondjes draaien? Lees verder>>
Huiswerk en instructie
Sinds mijn oudste dochter de middelbare school bezoekt, komt het woord huiswerk weer veelvuldig voor in onze communicatie. Als het woord valt, gaat dit vaak gepaard met de nodige bijklanken. Zo betrap ik me erop dat wanneer ik naar het h-woord vraag, het antwoord bij voorbaat niet helemaal vertrouw. Dit leidt telkens weer tot gesprekken die stroef verlopen en waarbij ik snel in de controle kramp van de managersrol kom. Ik ga het checken. Hierdoor is huiswerk iets negatiefs geworden in ons huis. En ik neem mijn verantwoordelijkheid voor dit feit. Het ligt bij mij. Grotendeels dan 😉 Ik mijmer nog even door over het thema huiswerk. Lees verder >>
Fatsoen, dat doe je gewoon
Eric van ’t Zelfde. Hij is een held voor mij. Hij is de verpersoonlijking van wat ik versta onder bevlogenheid. Ik ben diep geraakt door zijn boek Superschool (2015), waarin hij vertelt over wat hij meemaakte op de rough road om een zwakke vmbo-school in Rotterdam-Zuid een van de beste scholen van Nederland te maken. Een man met zoveel bevlogenheid, zo vastbesloten om succes te hebben en te creëren. Lees verder >>
De weg van uitdaging motiveert
Er is nogal wat aan de hand op het gebied van motivatie van scholieren in Nederland. In mei 2016 constateerde de OESO dat Nederlandse scholieren de meest ongemotiveerde en ongedisciplineerde leerlingen ter wereld zijn. Ter wereld! Wat een demotiverende gedachte is dat … We hebben dus wat te doen. We hebben dromen te bedenken en te delen. Lees verder >>
De energie van het moment
Heb je weleens gelet op spelende kinderen? Kinderen kunnen helemaal opgaan in hun spel. Het spel ontspruit aan de fantasie en prikkelt deze tegelijkertijd. Het is een vliegwiel, het zorgt voor een opwaartse spiraal van energie. Lees verder >>
Goudzoekers gezocht
In dit blog geef ik drie redenen om vooral wél het basisonderwijs in te gaan. Berichten over het lerarentekort, al dan niet genoeg geld voor salarissen en de hoge werkdruk in het basisonderwijs dreigen de prachtige kanten van ons vak onder te sneeuwen. Dit blog is voor wie wel eens droomt van een overstap. Omdat kinderen je boeien, omdat ontwikkeling je energie geeft of omdat je misschien naar een nieuwe betekenis in je werk zoekt. Lees verder >>
Je kunt altijd nog de pabo doen
Toen ik in 1996 naar de pabo ging, hoorde ik om me heen: ‘Als je niets kunt, kun je altijd nog de pabo doen.’ Wie mijn andere blogs gelezen heeft, kan zich wellicht voorstellen dat ik dit destijds enigszins beledigend opvatte. Nu ik aan het nadenken ben over talent en talentontwikkeling,* ontwikkel ik langzaamaan nieuwe perspectieven op het verschijnsel ‘talent’. En zo verandert mijn opvatting over de gewraakte zin ook. Een beetje. Lees verder >>
School vol talent?
‘School vol talent’. Dit mission statement prijkt al jaren onder ons logo. En als directeur ben ik er trots op. Alle kinderen op onze school hebben talenten. Het zijn stuk voor stuk unieke karakters met bijzondere eigenschappen. Niet één uitgezonderd. Als de school om half negen start, zit het gebouw letterlijk ‘vol met talent’. Lees verder >>
Snel ging ik zitten op het kleine stoeltje dat de leerkracht had klaargezet achter in de klas. De kinderen van groep 2 zaten in de kring, klaar om te starten met de les over de letter K. Ik pakte mijn laptop om een verslag te maken van de les, dat ik na afloop met de leerkracht zou bespreken. Lesobservaties zijn het mooiste onderdeel van mijn baan als onderwijsadviseur. Lees verder >>