Terwijl mijn vriend en ik rustig zitten te kletsen onder het genot van een kop koffie, horen we ineens keihard gekrijs van boven. In een fractie van een seconde volgen wij allebei ons oerinstinct en rennen naar boven. Daar treffen we twee heel boze, huilende jongetjes aan. Mijn zoon en zijn zoon hebben knallende ruzie en hebben elkaar een paar flinke dreunen verkocht. Mijn zoon is twee jaar jonger, dus hij huilt het hardst.
Troosten
Ik troost mijn zoon. Mijn vriend troost zijn zoon terwijl we de verwijten die ze over en weer roepen, even negeren. Als de tranen gedroogd zijn, nemen we de jongens mee naar beneden om dit incident goed uit te praten aan de keukentafel.
Op het moment dat mijn zoon zijn stiefbroertje de schuld geeft van van alles, verdedigt mijn vriend direct zijn mannetje. En ik doe precies hetzelfde.
Terwijl onze jongens inmiddels alweer zijn bedaard en het liefst verder willen spelen alsof er niets
is gebeurd, zijn mijn vriend en ik aan het kibbelen.
Eigen kind
Zodra de kinderen weer aan het spelen zijn, kijken we elkaar zuchtend aan. ‘Nou, doen we het weer,’ zegt hij. ‘Ja, we verdedigen ons eigen kind,’ vul ik aan. En samen vragen we ons af hoe het komt dat we iedere keer in dezelfde valkuil stappen. Omdat dit een discussie is waar we steeds niet uitkomen, en we snappen ook waarom, besluiten we om contact op te nemen met een stiefoudercoach. Met haar willen we ook graag bespreken hoe we onze verschillende opvoedstijlen wat dichter bij elkaar kunnen brengen.
Stiefoudercoach
Twee weken later hebben we een intakegesprek bij de stiefoudercoach en doen wij ons verhaal. Ze luistert aandachtig en stelt een paar vragen. We hebben overal een klip en klaar antwoord op. Zoals ‘We hebben nu eenmaal twee culturen samengebracht’ en ‘Ik kopieer meer de opvoedstijl van mijn moeder (mild, dialoog, harmonie, inconsequent). Mijn vriend hanteert de opvoedstijl van zijn vader (duidelijk, streng, verzorgend, humor). En we verdedigen en troosten automatisch onze eigen kids in geval van conflicten. Dat heeft de biologie toch zo bepaald? Dat is ons oerinstinct.’
Opvoedstijl
De stiefoudercoach vraagt me: ‘Wil jij graag wat meer van zijn opvoedstijl overnemen?’
‘Nee,’ antwoord ik, ‘want dat past niet bij mij, ik blijf graag dicht bij mijzelf. En soms roep ik voor een van mijn kinderen echt zijn hulp in, omdat ik weet dat het dan effectiever is.’
Mijn vriend antwoordt op deze vraag precies hetzelfde.
Verschillen
Haar conclusie is dat we het al hartstikke goed doen. Dat we het misschien té goed willen doen. Zolang we elkaars verschillen accepteren en respecteren, is er niets aan de hand. En samen hebben we alles in huis.
Vooral die laatste zin bleef bij ons hangen: samen hebben we alles in huis. Dat is zo waar. We willen en hoeven elkaar helemaal niet te veranderen. We doen het al heel goed. Misschien hadden we die bevestiging gewoon even nodig.
Geplaatst op 17 april 2015