Fatsoen moet je doen. Daar begint succes. En de weg van uitdaging motiveert. Je hebt tegenwind nodig om te vliegen, nietwaar? Dat beschreef ik in mijn vorige blogs in deze serie. Maar nu de ultieme graad van succes, wat mij betreft. De hoogste trede van de keukentrap naar de maan: bevlogenheid.
Heb je weleens gelet op spelende kinderen? Kinderen kunnen helemaal opgaan in hun spel. Het spel ontspruit aan de fantasie en prikkelt deze tegelijkertijd. Het is een vliegwiel, het zorgt voor een opwaartse spiraal van energie.
Afgelopen week zag ik kleuters spelen in de bouwhoek. Met planken op de kasten was een racebaan gemaakt. Het geluid van brullende motoren, het ‘BAM!’ bij een botsing, het gejoel. Daarna de klap als een plank van de kast valt. Wat een energie!
Kinderen kunnen bevlogen spelen. Hierbij zijn fatsoen en motivatie verwaarloosbare factoren. Dit vertalen naar de volwassen wereld is natuurlijk een beetje link. En toch. Spelen is ook voor opvoeders, onderwijzers en schoolleiders zo belangrijk. Vooral omdat in het spel energie vrijkomt en de creativiteit wordt aangeboord die nodig is om de uitdagingen van de huidige tijd aan te gaan. Het leven beschouwen als een spel, zonder cynisme, kan veel waarde toevoegen.
Wie bevlogen is, zit in de energie van het moment. Hij of zij zit daar waar hij of zij wil zijn – precies zoals de kinderen in hun spel. Een spel dat energie geeft, waardoor je onvermoeibaar wordt. Je gaat er heel hard van lopen en kunt gaan vliegen. Bevlogen!
Wat heeft bevlogenheid dan met succes te maken? En hoe definieer ik succes dan? Succes is daar waar ideeën door anderen worden overgenomen en tot acties worden omgezet. Als bevlogenheid anderen raakt, is er een grote kans dat goede dingen groter worden.
Om deze reden is de waan van de dag een serieuze vijand van succes. Het kan een waas leggen over de laag van inspiratie bij mensen. En bij verwaarlozing van spel en inspiratie kan de waas verworden tot een laag. En naarmate de tijd vordert, wordt het moeilijker door die laag heen te breken. Er ontstaat een klaagcultuur. Ontevredenheid neemt toe. En dit is in organisaties helaas besmettelijk.
En de waan van de dag is er. De uitdagingen liggen er. Ik wens iedereen toe dat spel de spade mag zijn, die telkens doorsteekt naar de laag van inspiratie, als bron van bevlogenheid. Zodat scholen plekken blijven of worden waarin kinderen merken dat het om hen te doen is. En dat ze zich in een omgeving ontwikkelen, waarin ze inspiratie en liefde voor het vak, voor hen voelen.
Ik sluit af met enkele vragen om aan het einde van de dag aan jezelf of aan een collega te stellen. Om zo bij de laag van inspiratie te komen:
– Wat was vandaag van grote waarde?
– Heb ik vandaag met iemand gesproken over wat me motiveert?
– Bij wie heb ik bevlogenheid gemerkt?
– Waar ben ik het meest zeker over in mijn werk?
Ik zeg: succes!
Dit blog vormt de afsluiter van de blogserie: ‘Van de keukentrap naar de maan.’ In dit blog sta ik stil bij de derde trede van de trap: bevlogenheid. In de eerste twee blogs belicht ik fatsoen en motivatie.
Geplaatst op 18 oktober 2018
Bekijk hier het complete blogoverzicht