Ik loop langs een schoolplein en zie dat het vol staat met ouders en kinderen. De directeur staat op een stoel met een microfoon in zijn hand. Hij is oranje geschminkt en gehuld in een kangoeroepak met een lange staart en een kleine kangoeroe in zijn buidel. Door de microfoon heet hij iedereen krakend en piepend welkom.
Het is de laatste schoolweek en de kinderen van groep 2 zullen na de zomervakantie naar groep 3 gaan. Dit wordt met een uitbundig overgangsritueel gevierd: de kinderen zitten op skippyballen en mogen als kleine kangoeroes wild stuiterend van het ene naar het andere lokaal springen.
De kleuterschool bestaat al meer dan een kwart eeuw niet meer, maar kennelijk is de overgang van groep 2 naar 3 op de basisschool nog steeds een belangrijk moment. Ik kan me niet herinneren dat ik zelf een feestelijk uitzwaaifeest heb gehad toen ik van de kleuterschool naar de lagere school ging. Het kleine kleutergebouw stond toen nog los van de grote lagere school, dus dat was nog eens een échte overgang.
Terwijl de ouders elkaar verdringen om met hun mobiele telefoons alles vast te leggen, rijden er van de andere kant enkele legertrucks het plein op. De kinderen van groep 8 hebben groene strepen op hun wangen en klimmen in de laadbakken. Ook zij maken een rituele wedergeboorte mee, want zij zullen volgend jaar hun debuut maken als brugpiepers.
Dit wordt groots gevierd met een bezoek aan het watersportcentrum Down Under. Hiermee blijft het hele spektakel prachtig binnen hetzelfde thema. Opeens begrijp ik ook de wonderlijke uitdossing van de directeur. Had hij zich maar verkleed als kapitein Willem Janszoon, dan had hij het hele evenement misschien nog enige educatieve waarde kunnen geven.
Buiten het schoolhek staan enkele andere ouders te kijken naar het feestgedruis. Ze vinden het duidelijk nogal over the top. Ik hoor een moeder zeggen dat haar kinderen al wekenlang van slag zijn: ze slapen slecht, huilen snel en vallen van het ene evenement in het andere.
Eerst was er het paasontbijt waarbij kinderen een hele ochtend als kleine restaurantbezoekers bediend werden aan hun tafels. Daarna het tiendaagse jubileumfeest van de school met tal van feestactiviteiten. Toen de rommelmarkt in de aula, de opening van het zwemseizoen met een bezoek aan het zwembad, Juffendag en het waterfeest op het plein (want het was zo warm). En daarbij kwamen nog de wekelijkse feestprogramma’s en traktaties van jarige klasgenootjes.
De basisschool grijpt alles aan om te kunnen afwijken van de normale gang van zaken. Hiermee draagt de school impliciet ook uit dat de normale gang van zaken saai is, dat leren niet boeiend is en zoveel mogelijk moet worden afgewisseld met externe beloningen. Of zou het een manier zijn om nieuwe leerlingen te werven? In hetzelfde scholencomplex is namelijk nog een andere basisschool gevestigd.
De ouders buiten het hek verzuchten dat ze zelf geen uitjes meer hoeven te ondernemen met hun kinderen, geen paasontbijt hoeven klaar te maken, geen ijsje of snoep hoeven te geven. Het is niet meer bijzonder voor hun kinderen. De school heeft deze taak op zich genomen. En de leerkrachten zijn er maar druk mee.
De skippyballen worden in de lucht gegooid en de legertrucks rijden ronkend het plein af. De microfoon zingt rond en iedereen steekt gillend de vingers in de oren. De school is het spoor bijster.
Geplaatst op 3 september 2018
Marcels andere blogs lees je hier >>
Leestip:
