Hilda van der Tuin is getrouwd en moeder van drie prachtige zonen. Ze schrijft over de grappige en ontroerende situaties die ze tegenkomt als moeder én als kinder- en jongerencoach. Ze is altijd op zoek naar het echte verhaal dat achter een moeilijke situatie, lastig gedrag of de problemen in een gezin schuilgaat. Hierbij gebruikt Hilda vaak werkvormen uit het systemisch gedachtegoed. Extra affiniteit heeft ze met (hoog)begaafde kinderen.
Daarnaast is Hilda met een collega op missie om gezinnen te helpen meer ‘Zin in je gezin’ te krijgen. Ze wil ouders ondersteunen met informatie en tips om te relativeren en plezier te hebben in de opvoeding en het gezinsleven! Kijk voor meer informatie op jijzwolle.nl
Lees hier de blogs van Hilda.
Red ik het wel?
Een moeder voelt angst. Het lukt niet om haar kindje geboren te laten worden. De ambulance komt voorrijden en met gillende sirenes vertrekken ze naar het ziekenhuis. Het kindje wordt met een spoedkeizersnee geboren. Het meisje ziet behoorlijk blauw en moet gelijk de couveuse in. Het is onduidelijk of er hersenbeschadiging is ontstaan. Het eerste jaar krijgt het kindje veel medische onderzoeken. Gelukkig blijkt dan dat er sprake is van een normale ontwikkeling en kan iedereen opgelucht ademhalen. Lees verder >>
De verborgen loyaliteit van kinderen
Een telefoontje van een moeder. Zij wil graag mijn hulp inroepen voor haar zoon van 16. Hij heeft nog een paar maanden voor zijn Havo-examen. Het is een slimme jongen die tot nu toe gemakkelijk door de schooljaren heen is gerold. Maar vreemd genoeg kelderen zijn resultaten de laatste maanden bij de examenvoorbereidende toetsen. Hierdoor is het spannend geworden of hij nog kan slagen. Moeder weet niet goed wat ze ervan moet denken. Hij is de laatste tijd ook vaak thuis. Is er misschien iets gebeurd op school? Heeft hij ruzie met zijn vrienden? Lees verder >>
Iedereen in beeld?
‘Hé mam, gezellig dat je mee-eet vanavond!’
Hè? Ik eet toch altijd mee? Gezellig met elkaar aan tafel de dag doornemen is voor mij een van de leukste momenten van de dag. Maar inderdaad, de twee avonden daarvoor was ik niet aanwezig geweest vanwege twee presentaties. Een week later moet mijn man een paar dagen naar het buitenland voor zijn werk. Als ik de jongste instop op de tweede avond zegt hij: ‘Ik mis papa toch wel erg hoor. Wanneer komt hij terug?’ Het doet mij beseffen hoe fijn het is voor kinderen als ze opgroeien in een gezin waarin beide ouders aanwezig en beschikbaar zijn. Lees verder >>
Soms voel ik mij een monster
‘Hallo, wat heb jij hier een leuk huisje!’ Stuiterend van enthousiasme komt Janneke van zeven jaar mijn praktijkruimte binnenstormen. Ze verkent de hele ruimte en is bijna buiten adem van alle vragen die zij mij stelt. ‘Slaap je hier ook?’ ‘Hoe vaak komen hier andere kinderen?’ ‘Gaan wij dat spel straks ook spelen?’ Gelukkig laten haar ouders haar de ruimte ontdekken en ik schenk intussen alvast een kopje thee in. Lees verder >>
Echte jongens
Volgens de SIRE-campagne ‘Laat jij jouw jongen genoeg jongen zijn?’ moeten ouders hun zonen stimuleren vooral lekker buiten te spelen, schaafplekken op te lopen en vies thuis te komen. Ik ben moeder van drie zonen én kinder- en jongerencoach, dus die opdracht prikkelt mij wel. Lees verder >>
Projectie
Vanaf het moment dat onze zoon op mijn buik werd gelegd, voelde ik me met hem verbonden. Daardoor was ik in het eerste jaar vaak al wakker voordat hij ging huilen. Een vriendin had iets vergelijkbaars: zo voelde ze dat haar dochter écht naar het ziekenhuis moest en dat ze het niet ‘nog een dag moest aankijken’, zoals de huisarts zei. En haar gevoel klopte. Lees verder >>
Ruimte
Binnenkort kunnen wij niet meer rustig in het zonnetje in de tuin zitten, maar moeten we ons een weg banen langs bouwvakkers en gereedschap. Wij laten namelijk een aanbouw maken waar mijn praktijkruimte in komt! Het is natuurlijk superfijn om een mooie plek in te richten waar ik straks kinderen en ouders kan ontvangen. In mijn vrije uurtjes knip ik alvast plaatjes uit van mooie kleurencombinaties en struin ik woonwinkels af. Lees verder >>
Rituelen
Een overstapdienst … Ik had er nog nooit van gehoord. Het bleek te gaan om een kerkdienst waarin jongeren centraal stonden die de overstap gingen maken van de basisschool naar de middelbare school. Met verschillende rituelen namen zij afscheid van hun kinderrol in de kerk. Daarna werden ze feestelijk verwelkomd bij de jongvolwassenen. Lees verder >>
Écht contact is de sleutel
Een goede leraar of coach zijn betekent dat je buiten de lijntjes durft te kleuren. Dat je authentiek durft te zijn en de voorgeschreven theorie en je voorbereiding kunt loslaten. Dat je écht contact aangaat en daarin antwoorden zult vinden. Ik begin er steeds meer op te vertrouwen. Lees verder >>
Loslaten
‘We willen je graag meenemen tot waar we kunnen komen. Om van daaruit je eigen grenzen te verkennen en te worden wie je bent.’ Dit was de tekst op het geboortekaartje van onze oudste, achttien jaar geleden. Nu is dat moment gekomen. Hij zit midden in zijn eindexamens en vertrekt daarna voor een backpacktrip door Europa. Hij gaat niet mee op onze gezinsvakantie en zal na de zomer starten op de universiteit. Dat betekent dus dat ik hem steeds meer moet loslaten. Lees verder >>
Lummeltijd
De vakantie is al weer even achter de rug. In de afgelopen weken heb ik bijna alle kinderen die mijn ondersteuning als coach vragen, weer gezien en gesproken. Natuurlijk vraag ik naar de vakantie-ervaringen. Op mijn vraag of ze lekker uitgerust zijn in de vakantie krijg ik vaak het antwoord: ‘Dat ben ik al weer vergeten, hoor. Het is al weer zo druk geweest.’ Druk, druk, druk … het lijkt een mantra voor iedereen. Lees verder >>