Sinds mijn oudste dochter de middelbare school bezoekt, komt het woord huiswerk weer veelvuldig voor in onze communicatie. Als het woord valt, gaat dit vaak gepaard met de nodige bijklanken. Zo betrap ik me erop dat wanneer ik naar het h-woord vraag, het antwoord bij voorbaat niet helemaal vertrouw. Dit leidt telkens weer tot gesprekken die stroef verlopen en waarbij ik snel in de controle kramp van de managersrol kom. Ik ga het checken. Hierdoor is huiswerk iets negatiefs geworden in ons huis. En ik neem mijn verantwoordelijkheid voor dit feit. Het ligt bij mij. Grotendeels dan 😉
Ik mijmer nog even door over het thema huiswerk.
Op de basissschool waar ik werk, voeren we al jaren een huiswerkvrij beleid. De laatste tijd is dit beleid met enige regelmaat onderwerp van discussie. Bij ouders, in het team en ook bij kinderen. Genoeg redenen dus om eens kritisch te kijken naar dit onderwerp.
Onderzoek lijkt aan te tonen dat huiswerk praktisch geen effect heeft op schoolresultaten. Goede instructie des te meer. Dat vind ik mooi want goede instructie hoort bij het ambacht van de leerkracht. Een goede instructie is meer dan het houden van een praatje. De instructie is krachtig, sluit aan op het niveau en wordt ook zorgvuldig op het effect gecheckt, de evaluatie met een toets of door feedback. Liefst een combinatie van beide elementen. Deze evaluatie is op zijn beurt weer essentieel voor de volgende instructie. Zo zit er een plan-do-check-act-element ingebakken dat zorgt voor kwaliteit in de uitleg. De leerkracht denkt na over zijn instructie en sluit de vervolginstructie weer goed aan op de groep die hij voor ogen heeft.
Maar wat verklaart toch die hang naar dat huiswerk? Ook al vaak zo vroeg op de basisschool? Is er soms iets aan de hand met de kwaliteit van de instructie, waardoor scholen hun toevlucht zoeken in het geven van huiswerk?
Dat kinderen voor hun twaalfde (en de daaropvolgende jaren ook) nog niet de vaardigheden hebben ontwikkeld om te plannen, veronderstel ik bekend bij het onderwijsgevend publiek.
Ik denk dan ook dat het inzetten van deze nog niet ontwikkelde vaardigheden wel eens een negatieve uitwerking kan hebben op de motivatie van kinderen. Het is toch frustrerend om er letterlijk ‘niet bij te kunnen’? Recentelijk onderzoek wijst immers ook uit dat het met de motivatie van ‘onze’ kinderen niet heel best gesteld is.
Mijn punt: verzorg een strakke instructie op maat. Sluit aan bij de beleving van de kinderen en wakker het interne vuur om te leren aan. Hoe? Stof voor een volgend blog. Als u nu uw reactie schrijft, help ik mijn dochter nog even met haar natuurkunde.
Geplaatst op 9 oktober 2017
Bekijk hier het complete blogoverzicht