De vakantie is al weer even achter de rug. In de afgelopen weken heb ik bijna alle kinderen die mijn ondersteuning als coach vragen, weer gezien en gesproken. Natuurlijk vraag ik naar de vakantie-ervaringen. Op mijn vraag of ze lekker uitgerust zijn in de vakantie krijg ik vaak het antwoord: ‘Dat ben ik al weer vergeten, hoor. Het is al weer zo druk geweest.’ Druk, druk, druk … het lijkt een mantra voor iedereen.
Ondertussen ben ik al een aantal weken werkzaam in mijn nieuwe praktijkruimte. En die bevalt goed; ik ben blij met de lichtinval, de omvang en de mintgroene kleur. De allergrootste winst is echter de prettige rust die de ruimte uitstraalt. Ik zie het effect ervan op iedereen die binnenkomt. Waar kinderen in de gang nog druk vertellen over van alles, vallen ze binnen een beetje stil. Ouders ploffen neer op de bank en laten de ruimte op zich inwerken. Het valt me ook op dat mensen blijven ‘hangen’ en moeite hebben om te vertrekken. De rust doet hun blijkbaar goed.
Dat is trouwens een aspect dat in vrijwel elk begeleidingstraject naar voren komt. Kinderen leiden een vol leven. Er wordt veel van hen verwacht. Ze moeten presteren, hun talenten ontwikkelen en vooral veel ontdekken. Er wordt vaak vergeten om ontspanning – ik noem het lummeltijd – in te bouwen.
‘Voor Sven was letterlijk elk dagdeel in de week volgepland. Mijn eerste advies aan zijn ouders was om lummeltijd in te bouwen.’
Sven* van acht jaar kwam bij mij vanwege huil- en driftbuien. Zijn ouders hadden het vermoeden dat deze samenhingen met hun scheiding en vroegen mijn ondersteuning in dit proces. In onze eerste sessie samen vroeg ik hem hoe zijn week eruitzag. Wij maakten een tekening van zijn weekindeling. Sven verhuisde om de dag. Hij ging twee keer per week na schooltijd naar opa en oma. Hij had elke week muziekles, schaakles en scouting. Hij kon één keer per week afspreken met een vriendje. Letterlijk elk dagdeel in de week was volgepland. Mijn eerste advies aan zijn ouders was om lummeltijd in te bouwen. Zij reageerden wat sceptisch, want ze dachten dat de kern van zijn problematiek bij de scheiding lag. Volgens hen was Sven intelligent en actief van aard en had hij activiteiten en uitdaging nodig. Ik legde uit dat balans belangrijk is, zeker voor slimme kinderen. Ergens moet er ruimte zijn om al die prikkels te verwerken. De ouders veranderden het weekschema en binnen een paar weken waren de boosheid en het verdriet verdwenen.
Lilian* van twaalf jaar kwam bij mij, omdat ze moeilijk in slaap kon vallen. ’s Avonds lag ze nog lang te woelen en ook midden in de nacht werd ze regelmatig wakker en kroop ze bij haar ouders in bed. Dit sensitieve meisje was zeer behulpzaam voor iedereen. Ze hielp regelmatig mee op de manege, liet de hond van de buren uit, kookte als haar ouders moesten werken en moest er hard aan trekken om haar schoolwerk voor elkaar te krijgen. Ook zij nam te weinig tijd voor zichzelf. Toen ze dit inzag, nam ze de beslissing om minder vaak naar de manege te gaan en hield ze de vrijdagavonden vrij voor relax-activiteiten. Ik leerde haar verschillende ontspanningstechnieken en binnen twee maanden sliep ze veel beter.
En wat te denken van de ouders? Ik schat dat zeker een derde deel van de ouders die hun kind bij mij brengen zelf in of tegen een burn-out of depressie aan zit. Deze gezinnen zijn overbelast en de onrust wordt overgebracht op de kinderen. Ik kan alleen iets voor de kinderen betekenen als de ouders ook voor zichzelf hulp inschakelen. Gelukkig doet bijna iedereen dat. Langzamerhand krijgen we steeds meer zicht op de druk die wij onszelf en elkaar opleggen.
Hoe ik er zelf mee omga? Ik heb niet voor niets vijf jaar geleden de keuze gemaakt om mijn drukke baan op te zeggen en een eigen bedrijf te beginnen. Het doet mij goed dat ik zelf mijn tijd kan indelen, en daarbij rekening kan houden met de behoeften van ons gezin. Daarnaast kan ik natuurlijk zelf meedoen als ik mijn klanten ontspanningstechnieken leer of meditatieve verhalen aan hen voorlees. Verder betrap ik mezelf erop dat ik ook ‘s avonds regelmatig in mijn nieuwe werkruimte te vinden ben. Achter de computer of een boekje lezend op de bank met een lekker muziekje op de achtergrond. Blijkbaar doet die rustige sfeer mij ook goed en helpt het me om de accu weer op te laden.
Dat wens ik iedereen toe. Creëer genoeg lummeltijd!
* De namen zijn vanwege privacyredenen gefingeerd.
Bekijk hier het complete blogoverzicht
Bekijk ook:
